عاشقانه ای برای رضا

با قلم نام تو   را بر  شب تار می بردم

محو تو بودم و از دوری تو می مردم

تا که لبخند سرخت برلبت گل میکرد

                              دل من هل میکرد

خنده ام می لرزید

قلب من تند تند می رقصید

                               دل من هل میکرد

قلب تو می فهمید

پر ز احساس بودم با تو

شور بودم با تو

شب اگرچه دل من را پر کرد

نور  بودم  با تو

از غم وغصه شب دور شدم

با تو مغرور شدم

به تودل بستم و

گویی که مجبور شدم

دل من  شور شدو   نور شدو   غرق سرور

با تودور از غم و هرلحظه پراز حس غرور

ولی افسوس دلت   مدتی سنگی شد

سهم من از تو فقط حس دلتنگی شد

آن همه نیرنگ و دروغت

مانعی بر سر یکرنگی شد

تو زمن دور شدی

من زتو دور شدم

ز تو دل کندم و

گویی که مجبور شدم